თემურ სუყაშვილის ბლოგი

შეხვედრები სხვადასხვა უწყებებში

ქართულ-ესტონურ განათლების სისტემას დაახლოებით ერთნაირი სატკივარი აქვს.

N1 "PISA" - ს 2012 და 2015 წლის კვლევის შედეგები;

N2 PISA" - ს 2015 წლის კვლევის შედეგები ჩაშლილად. 

ტალინში ვიზიტის დროს ინოვაცენტრში გამართულ შეხვედრაზე მომხსენებელმა ყურადღება გაამახვილა შემდეგ საკითხებზე:

ახალგაზრდები მასიურად თავს არიდებენ მასწავლებლის პროფესიის არჩევას;
და ვინც ირჩევს ამ პროფესიას ისინი არ არიან მაღალქულიანი სტუდენტები;
ესტონეთში მასწავლებლის საშუალო ასაკი 50 წლის ფარგლებშია;
ზუსტად მსგავსი პრობლემები არ გვაქვს ჩვენც? მაშ რაშია საქმე? რატომ იკავებენ მოწინავე ადგილებს საერთაშორისო კვლევებში ესტონელი მოსწავლეები?

ჩემი აზრით, პრობლემა დამოკიდებულებაშია. საქმისადმი, საკუთარი პროფესიისადმი დამოკიდებულებაში. ესტონეთის პარლამენტის წევრმა, თომას იურგენსენმა აღნიშნა რომ XXI საუკუნის დასაწყისამდე მათთანაც იყო დამკვიდრებული "მე, ჩემი და სახელმწიფო" მიდგომა. ევროკავშირში ინტეგრაცია მოჰყვა მესამე წახნაგის, საერთო სახალხოს გაჩენას და დამკვიდრებას. ჩვენ აქამდე ვერ მივედით ჯერ.  ამავდროულად ესტონეთმა შეძლო არსებულ ადამიანურ რესურსზე დაყრდნობით მაქსიმალური შედეგების მიღწევა, რაც ჩვენ ვერ მოვახერხეთ.

„საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ, რაც დაგვრჩა ყველაფერი გამოუსადეგარი იყო, რეკონსტრუქცია და ნულიდან დაწყება მოგვიწია.“ - თქვა ბატონმა ეინარ რულმა.

ჩვენ საბჭოთა მემკვიდრეობიდან შემორჩენილი კარგი ჯართად გავყიდეთ კაპიკებად და რაც არ იყო საჭირო, ის შევუნარჩუნეთ - მენტალიტეტი!

➨ ფოტოზე - ესტონეთის პარლამენტის (Riigikogu) წევრი ტომას იურგენსტეინი (Toomas Jurgenstein).

ბატონი ტომასი 25 წელი მასწავლებლად მუშაობდა საჯარო სკოლაში. ასწავლიდა ფილოსოფიას და რელიგიას. სოციალ დემოკრატიულმა პარტიამ შეიყვანა სიაში. ძირითადად საქმიანობს განათლებისა და კულტურის კომიტეტში.

სანამ საქართველოს პარლამენტში საკუთარ ბიზნესზე და ფულზე ორიენტირებული პარლამენტარები გვეყოლება მანამდე არაფერი გვეშველება. 

ახლა გეკითხებით - რომელს უფრო მეტი კვალიფიკაცია და კომპეტენცია ექნება ბატონ ტომასს თუ რომელიმე მაჟორიტარ დეპუტატს?

ვის უფრო ეტკინება კონკრეტულად ამ სფეროში არსებული პრობლემები?

დასკვნა - პოლიტ ელიტა არის ქვეყნის განვითარების მუხრუჭი. დიახ საზოგადოებიდან, წამოსული ადამიანები უნდა იყვნენ პარლამენტში და სხვა ორგანეობეშიც და არა "პოლიტიკოსებად დაბადებულნი"!

ამ ქვეყნის წარმატების ერთ-ერთი საიდუმლო ქვემოთ არსებულ ფოტოშია ასახული.

ესტონეთის ყველაზე ძლიერი პოლიტიკური პარტია - (ბოლო არჩევნებში გამარჯვებული) რეფორმისტები უმცირესობაში აღმოჩნდა. პარლამენტში კოალიცია შექმნეს დანარჩენმა პარტიებმა. პრემიერმინისტრი მწვანე ფერის პარტიის წარმომადგენელია, პარლამენტის თავჯდომარე - წითლების, პრეზიდენტი კი მესამე პარტიის. მინისტრთა კაბინეტშიც სამივე პარტია თანაბრად, 5-5 მინისტრით არის წარმოდგენილი. პრეზიდენტს პარლამენტი ირჩევს.

პარლამენტის წევრთა 28% ქალია (ყოველგვარი კვოტის გარეშე). შენობაზეც უნდა ვთქვა აუცილებლად - ძალიან უბრალო, მყუდრო, რომელიც რამდენიმე შენობას აერთიანებს და ყველა სხვადასხვა დროსაა აშენებული.

ვრცლად იხილეთ აქ!